Zadowolenie jest tym większe, im większy wysiłek został włożony w jego powstawanie. Budzi się nie tylko poczucie sprawstwa, ale też zachwyt nad tym, czego może dokonać człowiek. Jeśli efekt tej intensywnej pracy może dodatkowo być użyteczny, a nie tylko piękny, wytwór zaczyna służyć innym. W szkolnej świetlicy większość zabawek jest wykonana przez starszych uczniów. Nieprzypadkowo te przedmioty są przeznaczone do wspólnego użytku. Młodsze dzieci, które przychodzą do naszej szkoły, mając możliwość obcowania z wytworami wykonanymi przez starszych uczniów lub nauczyciela, mogą odczuć sens działań, z którymi przyjdzie im się zmierzyć w przyszłości. Spotkanie z dziełem starszego kolegi/koleżanki osadza młodsze dziecko w czasie i wskazuje mu cel, drogę rozwoju. Odbywa się to bez zbędnego tłumaczenia. Dziecko przeczuwa, że kiedyś samo będzie potrafiło stworzyć coś równie pięknego, a to czego uczy się na danym etapie ma je przygotować do kolejnych, coraz trudniejszych wyzwań. Prowadzenie w ten sposób nauczania wspiera wewnętrzną motywację dziecka i rozwija w nim szacunek i podziw nie tylko do wytworów ludzkiej pracy, ale i do drugiego człowieka, który je tworzy.

 

 

Dzięki temu każdy z uczniów zna wszystkie kwestie, a przypisane dzieciom role w kolejnym etapie przygotowań, odpowiadają ich własnym preferencjom. Kiedy rozpoczynamy próby na scenie, okazuje się, że tekst recytowany podczas części rytmicznej jest rolą rycerza, a taniec i śpiewane podczas porannego powitania piosenki, rytmiczny układ z kijami, czy fragmenty poznanej legendy o wielkim bohaterze stanowią części poszczególnych scen przedstawienia. 

Element zaskoczenia, który towarzyszy dzieciom, kiedy odkrywają, że to czego ostatnio się nauczyły, składa się na przedstawienie sprawia,
że dostrzegają spójność wykonanej wcześniej pracy i wpływa to na ich zaangażowanie we wszystko co się w szkole dzieje. Nigdy nie wiadomo, jaka niespodzianka czeka na uczniów na koniec cyklu zajęć; w jakich sytuacjach to, czego się uczą może okazać się przydatne - bo zawsze jest przydatne. Wartością dodaną jest to, że uczniowie, zwykle onieśmieleni publicznymi występami, zaczynają swobodniej czuć się na scenie, zyskują również większą pewność siebie i łatwiej jest im otworzyć się na nowe doświadczenia.

Ważne jest nie tylko przygotowanie się uczniów – aktorów, do odgrywanej roli, ale również zadbanie o całą oprawę scenicznego dzieła – scenografię, choreografię, charakteryzację postaci, uszycie strojów lub lalek, oprawę muzyczną, zorganizowanie niezbędnych akcesoriów. Podczas zajęć artystycznych organizowanych na co dzień w szkole, tj. szycie, stolarstwo, zajęcia rytmiczno-taneczne, filcowanie, zajęcia ceramiczne, uczniowie przygotowują własnoręcznie większość przedmiotów, elementów dekoracji, które wykorzystujemy w przedstawieniu. 

Dzięki temu, że każde dziecko uczestniczy w przygotowaniach do inscenizacji, może poczuć się współtwórcą, a nie tylko aktorem opowiadającym czyjąś historię. 

Kiedy cel podejmowanych działań w ramach kilku różnych płaszczyzn aktywności jest spójny, zaangażowanie uczniów wzrasta i wytwarza się specyficzna relacja - emocjonalny związek z dziełem, dzięki któremu dziecko może w nieskrępowany sposób przeżyć to co robi i cieszyć się rezultatem swojej pracy.

Zajęcia teatralne oddziałują na sferę emocjonalną uczniów, sprzyjają kształtowaniu umiejętności komunikacyjnych oraz empatii. Wspólne bycie
i odgrywanie ról na scenie wymaga otwartości na drugiego człowieka, skłania do współpracy i sprawnej komunikacji. To ważne, gdyż jakość pracy całej grupy determinuje odbiór prezentowanego widzom spektaklu. 

Przy tej okazji dzieci zyskują wiele ważnych umiejętności i doskonalą swoje kompetencje językowe – uwrażliwiają się na słowo pisane i mówione, zwracają uwagę na walory ekspresyjne utworów literackich, zyskują większą świadomość kultury słownej, zwracają uwagę na przekazy pozawerbalne towarzyszące gestom, mimice twarzy, przyjmowanej postawie własnego ciała, za pomocą których wyraża się wiele emocji. Mają możliwość zrozumienia konsekwencji rożnych postaw i zachowań bohaterów. Poznają związki zachodzące w świecie przyrody i relacjach międzyludzkich. Będąc na scenie, mogą przezwyciężać własne słabości, wzmacniać swoją pewność siebie i zaistnieć – tym sposobem teatr służy nie tylko widzom, ale także jego twórcom. 

Przedstawienie samego spektaklu teatralnego jest zwieńczeniem ogromu pracy i wysiłku, który każdy z uczestników zajęć musiał włożyć w jego realizację – jest wielkim wydarzeniem, świętem. Taka edukacja ma naszym zdaniem głęboki sens i ogromną wartość.